Powstała w czasach Królestwa Kongresowego w 1820 r. Po odzyskaniu niepodległości, po I wojnie światowej szkoła była 4- klasowa, wszystkie klasy mieściły się w Ratyniu. Później, wskutek błędnej polityki szkolnej i niewłaściwej działalności niektórych osób rejonu szkolnego część dzieci przeniesiono do Sługocina.
W czasie II wojny światowej i okupacji niemieckiej szkolnictwo polskie przestało istnieć, a budynki szkolne w Ratyniu i Sługocinie służyły okupantowi do innych celów.
Po odzyskaniu niepodległości 13 marca 1945 r. szkoła ponownie została uruchomiona przez p. Górniaka Kazimierza – kierownika szkoły. Nauka w szkole odbywała się w zakresie 4 klas.
W roku szkolnym 1948/1949 uruchomiono w szkole 6 klas. Klasy: I, II i IV uczyły się w Sługocinie, klasy: III, V i VI w Ratyniu.
W roku szkolnym 1949/1950 uruchomiono klasę VII, a w roku szkolnym 1964/1965 uruchomiono klasę VIII.
Już od 1958 roku myślano o budowie nowej szkoły, jednak mieszkańcy wsi: Ratyń i Sługocin nie mogli dojść do porozumienia w związku z lokalizacją budynku. Dopiero w roku szkolnym 1962/1963 władze państwowe zdecydowały o tym, gdzie będzie budowana szkoła.
4 lutego 1966 r. dokonano przekazania przez inwestora bezpośredniego – Dyrekcję Budowy Osiedli Robotniczych placu i rozpoczęto budowę.
27 stycznia 1967 r. rozpoczęły się pierwsze zajęcia w nowym budynku.
1 marca 1973 r. nastąpiło przyjęcie uczniów z klasy VII i VIII ze szkoły w Wacławowie, a od 17 kwietnia 1974 r. dołączyli również uczniowie z klasy V. W roku szkolnym 1978/1979 wszyscy uczniowie ze szkoły w Wacławowie przeszli do Ratynia.
Od 7 grudnia 1974 r. wprowadzono dowozy uczniów trasą Wacławów – Ratyń.
6 maja 1976 r. odbyła się uroczystość nadania szkole imienia gen. Karola Świerczewskiego.
27 października 1978 r. wręczono szkole sztandar.
Kierownicy / dyrektorzy Szkoły Podstawowej w Ratyniu:
Nauczyciele pracujący w Szkole Podstawowej w Ratyniu.
Tradycje szkoły